వాసు : ఆ…. అందరూ వచ్చేసినట్టేగా…అని డోర్ పెట్టేసాను.
బాలు వాళ్లు తేరుకొని నా పక్కకి వచ్చేసారు, నా ఫ్రెండ్స్ కి ఎక్కడలేని ధైర్యం వచ్చేసింది వెళ్లి తలా ఒక గన్ అందుకుని ఫోసులు పెడుతూ చుట్టు పక్కన ఉన్న రౌడీలని భయపెడుతున్నారు.
వాసు : ఏంటి రవళి గారు బాగున్నారా?
రవళి ముందుకు వచ్చింది…
రవళి : ఎవరు నువ్వు?
వాసు : చెప్తా చెప్తా అని షాట్ గన్ లో బుల్లెట్స్ లోడ్ చేస్తూ… అక్కడ ఉన్న రౌడీలని చూసి వెళ్లిపొమ్మన్నాను కొంత మంది భయంగా ఇంకొంత మంది మనకెందుకులే అనుకుని వెళ్లిపోయారు కానీ పాపం నమ్మిన బంటులే ఒక ఐదుగురు ఉండిపోయారు…. ఐదుగురిని షూట్ చేసేసాను…
అది చూసిన సునీల్ గాడికి ప్యాంటు తడిచిపోయింది మిగతా వాళ్లలో కూడా ఆ భయం కనిపించింది. వరదరాజులు అయితే కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని అలానే నిలబడి జరిగేది చూస్తున్నాడు.
వాసు : “బాలు మీరంతా ఇంటికి వెళ్లిపోండి నేను తరువాత కలుస్తాను”… అనగానే అందరూ వెనక్కి తిరిగారు వెళ్ళిపోడానికి… సునిల్ గాడిని చూసాను ఇంకా షాక్ లోనే ఉన్నాడు ….”రేయ్ సునీల్ పో…. పొయ్యి స్నానం చేసిరా ఉచ్చ కంపు కొడుతుంది…” అనగానే కింద ప్యాంటు చూసుకున్నాడు…. అందరూ వెళ్లిపోతుంటే…. “రేయ్ రాంబాబు ఈ రవళిని దెంగుతావా?” అన్నాను.
వెళ్తున్న అందరూ ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగారు, ఇప్పుడు అందరి కళ్ళలో భయం లేదు ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నారు…. “ఏమైందిరా?” అన్నాను… అందరూ వెనక్కి తిరిగారు వెళ్ళిపోడానికి… వాళ్ళను చూస్తూ “పోనీ మీరు దేంగుతారా?”….
అంతే అందరూ సిగ్గుగా వెనక్కి తిరిగారు…. సునీల్ గాడికి ఏదో గుప్త నిధి దొరికినట్టు పరిగెత్తుకుంటూ నా ముందుకి వచ్చాడు… వాడిని చూడగానే నాకు నవ్వొచ్చింది..
వాసు : అంత ఆత్రం దేనికి రా?
సునీల్ : నీకు తెలీదు రా… ఆకలి రా ఆకలి.. ఇన్ని రోజులు జైల్లో ఉన్నట్టు ఉన్నాంరా ఊర్లో…. నువ్వొచ్చాకే మాకు ఊపిరి ఆడింది… ఇదిగో ఈ లంజ వల్ల…. అని ఆగిపోయాడు.. నన్ను చూస్తూ ఎంతైనా నాకు అత్త కదా….
వాసు : అది లంజే… నువ్వు చెప్పు.
సునీల్ : దీని వల్ల చాలా కష్టాలు పడ్డామురా దీన్ని మాములుగా చంపకూడదు… అని ఆవేశంగా వెళ్ళబోయాడు… వాడి వెనుకే బాలు మిగతా ఇద్దరు కోపంగా చూస్తున్నారు…
వాసు : సర్లే తీసుకుపోండి… కానీ దాని ఒంటి మీద ఉన్న నగలు మాత్రం జాగ్రత్త అవి అమ్మవి… దొంగ లంజ మా అమ్మ నగలు పెట్టుకుంది… నాకు అరుపులు వినపడకపోతే మిమ్మల్ని కాల్చుతాను… అని రవళిని చూసాను… రవళికి కింద కాళ్ళు వణుకుతున్నాయి…అందరూ రవళిని పక్క రూమ్ లోకి ఈడ్చుకెళ్తున్నారు
రవళి : వాసు… వాసు.. నాకేం తెలీదు వీళ్ళు నన్ను ఇక్కడ బలవంతంగా ఇక్కడ ఉంచుకున్నారు నేను నీకోసమే ఎదురు చూస్తున్నాను ఆ రోజు జైల్లో కూడా నేను బతికుండడానికి చేసిన యాక్టింగే… నన్ను వదలమని చెప్పు…
అందరూ ఆగి నన్ను చూసారు…
వాసు : ఏంట్రా ఇన్నేళ్లు ఈ ఊళ్ళోనేగా ఉంది అప్పుడే దాని యాక్టింగ్ కి పడిపోయారా?… చూడు దానికి ఏడుపు కంటే మీరు దెంగుతారన్న కుతూహలమే ఎక్కువుంది దానికి….చూడు దాని సళ్ళ మీద ముచ్చికలు ఎలా పొడుచుకుంటూ బైటికి వచ్చాయో…
వాళ్లు రవళిని లాక్కుని వెళ్ళిపోయాక… వరదరాజులని చూసి.. “అయ్యో సర్పంచ్ గారు కూర్చోండి…. అలా నిలబడ్డారే?”
వాసు : కూర్చో…. సరే అవేం మిరపకాయలు పేరు చెప్పు మర్చిపోయా…
వరదరాజులు : తేజా మిరప…
వాసు : ఆ…?
వరదరాజులు : తెజా మిరపకాయలు …
వాసు : ఓ గుప్పిడ ఇటు పట్టుకురా… అంటూ పక్కనే ఉన్న ఐనప రాడ్ తీసుకుని సుబ్బరాజు వీపు మీద ఒక్కటి పీకాను…
గట్టిగా…. అమ్మా…అంటూ అరిచాడు.
వాసు : సుబ్బు… నువ్వు అలా అరుస్తుంటే శ్రేయఘోషల్ నా చెవిలో దూరి పడుతున్నట్టు ఉంది… అని ఇంకోటి పీకాను… ఆఁహాఁ ఎంత బాగుందో ఆ బర్రె గొంతు..
వరదరాజు నా దెగ్గరికి వచ్చి ఒక్కసారిగా వాడి చేతిలో ఉన్న మిరపకాయలని నా మొహం మీద విసిరి కింద ఉన్న షాట్ గన్ తీసి నాకు గురి పెట్టాడు….
వరదరాజు : (గట్టిగా నవ్వుతూ….) ఏరా… పిల్ల బచ్చా… మీ నాన్నే నన్ను తట్టుకోలేకపోయాడు… నువ్వెంతరా పిల్ల పూకువి… అని మళ్ళీ నవ్వాడు..
వెంటనే చేతులు జోడించి…”అయ్యో సర్ తప్పయింది సర్ మీ కాళ్ళు పట్టుకుంటాను నన్ను వదిలేయండి…అంటూనే కాలు మీద రాడ్ తొ ఒక్కటి పీకాను… వెంటనే గన్ ట్రిగ్గర్ నొక్కుతుంటే…
వాసు : అందులో బుల్లెట్లు లెవ్వురా బోసిడికే అని గుండె మీద ఒక్క తన్ను తన్నాను వెళ్లి సోఫాలో పడ్డాడు… వెళ్లి వాడి గుండె మీద కాలు పెట్టి తొక్కి “మూసుకుని కూర్చోకపోతే వాడి ప్లేస్ లో నువ్వుంటావ్ ” అని కొన్ని మిరపకాయలని తీసుకొని సుబ్బరాజు దెగ్గరికి వెళ్లి వాడి ప్యాంటు లాగేసాను… రక్తం కారుతున్న దెగ్గర మిరపకాయలని నలిపి వాడి తొడ మీద వేసి కాలితో నొక్కి పట్టాను…
గిలగిల కొట్టుకుంటుంటే వరదరాజు తెరుకొని నా దెగ్గరికి వచ్చి కాళ్ళు పట్టుకొని “మమ్మల్ని వదిలేయ్ నీకు ఏం జరిగిందో మొత్తం చెప్తా” అన్నాడు.
సుబ్బరాజు చెయ్యి విరిచాను… “నువ్వు ఎంత త్వరగా స్టార్ట్ చేసి కధ ముగిస్తే వీడు బతికే అవకాశాలు అన్ని” అన్నాను..
వరదరాజు మా నాన్నని ఎందుకు చంపాల్సొచ్చిందో మొత్తం కధ వివరించే వరకి సుబ్బరాజు రెండు కాళ్ళు చేతులు విరిచేసాను…
వరదరాజు : నేను చెప్పాల్సింది మొత్తం చెప్పాను కదా ఇక మమ్మల్ని వదిలేయి నీ కంటికి కనిపించను.
వాసు : మ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్…. సరే పో.. వాడ్ని కూడా తీసుకుపో…
వరదరాజులు వాడి బామ్మర్థి కట్లు విప్పుతుంటే బైటికి వచ్చి చూసాను అప్పుడే మా వాళ్లంతా బైటికి వస్తున్నారు…. వెళ్లి రూమ్ లో చూసాను రవళి అలిసిపోయి పడుకుని ఉంది…. బైటికి వస్తూ…
వాసు : ఏంట్రా అదేమో ఎంజాయ్ చేసి పడుకున్నట్టు ఉంది మీరేమో అలిసిపోయినట్టున్నారు ఇలాగైతే ఎలారా?
బాలు : ఏంటి వాడు వెళ్లిపోతున్నాడు…
వెనక్కి చూసాను బామ్మర్థిని ఎత్తుకుని కార్లో కూర్చోపెడుతున్నాడు… “ఆ కారు నాదే” అన్నాను, వాడి వెనకే వాడి పెళ్ళాం, పనోళ్లు అందరూ బైటికి నడిచారు… “బాలు..” అని సైగ చేసాను… బాలు గాడు లోపల ఉన్న రవళిని మెట్ల మీద నుంచి ఒక్క తన్ను తన్నాడు… మెట్ల మీద నుంచి దోళ్లుకుంటూ కింద పడింది.
వాసు : భలే తన్నావ్ రా…
బాలు : థాంక్ యూ… అన్నాడు నవ్వుతూ…
వరదరాజు : కింద నుంచి పైకి చూస్తూ…మా అమ్మాయి కవిత లోపలే ఉంది, పంపిస్తే తీసుకెళ్తా…
వాసు : తను ఈ ఇంటి కోడలే… ఇక్కడే ఉంటుంది నువ్వు బైలుదేరు… అంతగా మీ అమ్మాయి కావాలనుకుంటే లోపలికి వచ్చి తీసుకెళ్లొచ్చు.. అంటుండగానే రాంబాబు షాట్ గన్ లో బుల్లెట్లు లోడ్ చేస్తూ బైటికి వచ్చాడు…
రాంబాబు చేతిలో గన్ చూసి ఇంకేం మాట్లాడకుండా వెనక్కి తిరిగాడు.
అప్పటికే ఊర్లో వాళ్లు పెళ్ళికొచ్చిన వాళ్ళు అందరూ ఇంటిముందు గుంపుగా గూడి జరిగే తంతు చూస్తున్నారు.
వాసు : ఆ…. ఒక్క నిమిషం పాపం మా అత్తయ్య ఒంటి మీద నూలు పోగు కూడా లేదు నీ పంచె విప్పి ఇస్తే కట్టుకుంటుంది…
వరదరాజు కోపంగా చూసాడు… రాంబాబు కోపంగా “విప్పు” అని అరిచాడు… మమ్మల్ని కోపంగా చూస్తూ పంచె విప్పి రవళికి కప్పాడు..
సునీల్ : రేయ్… వాడు పింకు రంగు పూల చెడ్డీ వేసుకున్నాడురా అమ్మాయి లాగా…
మేమందరం గట్టిగా నవ్వాము… దాంతో వరదరాజు తల దించుకున్నాడు..
వాసు : అయ్యో ఎంతటి పరాభవము జరిగినది, నిండు ప్రాంగ… ఛీ తెలుగు రావట్లేదు.. నిండు ఓపెన్ ప్లేస్ లో ఇంత మంది జనుల ముందర కౌరవుల పరువు బురదలో కలిసనే… హతవిధి…
సునీల్ : అయితే మనం పాండవులమా?
వాసు : మీరు నేను కాదు ఐయామ్ కృష్ణా…
మదన్ : కృష్ణుడికి ఎనిమిది మంది తెలుసా?
వాసు : ఆమ్మో మనవల్ల కాదు మాకు లోపలున్న రుక్మిణి దేవి (పద్మ) సిటీలో ఉన్న సత్యభామ (శృతి) చాలుమూ…
సునీల్ : అయితే నేను అర్జునున్ని.
వాసు : రేయ్ రాంబాబు వీడికి ఒకసారి ఆ గన్ ఇవ్వరా…
రాంబాబు నవ్వుతూ గన్ సునీల్ చేతిలో పెట్టాడు, సునీల్ గాడి చేతిలో గన్ వణుకుతుంది…
వాసు : రేయ్ రవళికి గురి పెట్టి కాల్చరా…
సునీల్ : అది పోతే…
వాసు : పోనీ అదేమైనా నీ లవరా? నాకు అది నత్త నాకే జాలి లేదు… అయినా చాలా పెద్ద గుండె రా నీది.
బాలు : నత్త కాదురా అత్త.
వాసు : నాకు ఇది నత్తే…
సునీల్ రవళికి గురి పెట్టి… చూస్తున్నాడు తప్ప కాల్చట్లేదు.. రవళి కళ్ళలో చావు భయం కనిపిస్తుంది… అందరూ భయంగా సునీల్ నే చూస్తున్నారు….చిన్నగా ముందుకు నడిచి బాలు భుజం మీద చెయ్యి వేసి ” రేయ్ ఇప్పుడు సునీల్ గాడి ముక్కు పగులుద్ది చూడు” అని నవ్వాను.. బాలు వాడి భుజం మీద ఉన్న నా చెయ్యి తీసి నవ్వుతూ సునీల్ గాడి పక్కకి వెళ్లి వాడి చెవిలో గట్టిగా “కాల్చరా…” అని అరిచాడు.
అంతే సునీల్ గాడు కాల్చిన బుల్లెట్ పక్కనే ఉన్న స్ట్రీట్ లైట్ కి తగిలింది…. కింద ఉన్న వాళ్ళు హమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకుంటే మా వాళ్లంతా నవ్వుకుంటున్నారు.
రమేష్ : గురి పెట్టి కాల్చడం తెలీదు కానీ వీడు అర్జునుడంట…. హహహ…. రేయ్ ఆ ముక్కు చూసుకో ఎర్రగా…గన్ను పట్టుకోడం కూడా రాదు.
రాంబాబు రమేష్ ని చూసి “నీకొచ్చేంటి?” అన్నాడు దాంతో రమేష్ గాడు చిన్నబోయే సరికి అందరం నవ్వుకున్నాం….
ఇక రాంబాబుని చూసి…
వాసు : అగ్రజా…. ఇంతటితొ నాటకానికి తెరదింపి వాళ్ళని ఎల్లదెంగుము… అని లోపలికి వెళ్ళబోయను పద్మ కోసం.
ఇంతలో అరటి గెలల ట్రాక్టర్ తొ వరదరాజు కొడుకు ఇంటి ముందు దిగి వాళ్ళ వాళ్ళని చూసుకున్నాడు…. ట్రాక్టర్ సౌండ్ విని వెనక్కి తిరిగాను…మమ్మల్ని చూసి మా మీదకి రాబోయాడు.
వాసు : శిశుపాలుడొచ్చాడ్రోయి… అరే వీడ్ని వంద తప్పులు చేసేదాకా వదిలేద్దాము ఎంతైనా పాపం నాకు పదివేలు సంపాదించి పెట్టాడు చిన్నప్పుడు.
రాంబాబుకి సైగ చేసి లోపలికి వెళ్లాను… ఎదురుగా పద్మ వచ్చింది..
వాసు : ఏంటే.. నిన్ను వదిన దెగ్గర ఉండమంటే ఇవన్నీ చూస్తూ కూర్చున్నావా? పదా లోపలికి.
పద్మ : మా అమ్మని చంపేస్తావా?
వాసు : నువ్వు చెప్పు ఏం చెయ్యను… అని నా రెండు చేతులతో ఎత్తుకున్నాను, బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్తూ…
పద్మ : ఏమో నాకు తెలీదు, నిన్ను ఏమి అడగనులే కానీ నువ్వేం చేసినా నాకు తెలియనివ్వకు.
వాసు : మరి ఎందుకు అడిగావు… అందుకే వీటన్నిటికీ నిన్ను దూరంగా ఉండమన్నది.
పద్మని మంచం మీద పడుకోబెట్టుకుని తన ఒళ్ళు చేతులు కాళ్ళు చూస్తూ ఉన్నాను ఇన్నేళ్లు కుందనపు బొమ్మ లాంటి నా పద్మతో గొడ్డు చాకిరీ చేపించినట్టున్నారు తన మోకాళ్ళు, మో చేతులు నల్లబడి పోయాయి…
పద్మ కాళ్ళని నా ఒడిలోకి తీసుకుని వత్తుతూ ఉన్నా , ఒక్కసారిగా పద్మ ఏదో సుఖంలో ఉన్నట్టు కళ్ళు మూసుకుని వెంటనే తెరుకొని లేచి “అయ్యో బావా వద్దు లెగు” అని కాళ్ళు తీసేయ్యబోయింది వెంటనే తన కాళ్ళు పట్టుకుని.. నవ్వుతూ చూస్తూ అరికాళ్ళ మీద ముద్దు పెట్టుకుని చిన్నగా ఒత్తాను…
వాసు : పద్మా…
పద్మ : హా…
వాసు : కాళ్ళు నొప్పిగా ఉన్నాయా?
పద్మ : కొంచెం… అని నన్ను ప్రేమగా చూస్తూ….ఆ! అస్సలు విషయం మర్చిపోయా కవితక్క ఏడుస్తూ కూర్చుంది అక్కడ… అది చెపుదామనే వచ్చా.
వాసు : వదినకి నా గురించి ఏం చెప్పలేదుగా…?
పద్మ : ఇంకా లేదు… కానీ బైట గొడవ ఏంటి అని అడిగితే మాత్రం ఎవరో ప్రభాస్ అని చెప్పాను అంతే..
వాసు : సరే నేను వెళ్లి చూసోస్తా నువ్వు….
పద్మ : హా నేను…
వాసు : ఒక సారి అందంగా రెడీ అయ్యి అమ్మ నగలు పెట్టుకోవే… చూస్తాను…
పద్మ : ముందు అత్తయని… పెద్ద బావని తీసుకురా అప్పుడు చూద్దాం మళ్ళీ చిన్నప్పుడు ఎలా ఉండేవాళ్ళమో అలానే కావాలి నాకు.
అలాగే అంటూ పద్మ నిద్రపోయేదాకా కాళ్ళు పట్టి, తను నిద్రలోకి జారుకున్న తరువాత చిన్నగా లేచి నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని….వదిన రూమ్ దెగ్గరికి వెళ్ళాను.
వదిన రూమ్ లోపలికి వెళ్లాను, మంచం దెగ్గర కింద కూర్చుని ఏడుస్తుంది….వెళ్లి మంచం మీద కూర్చున్నాను, నన్ను చూసి లేచి నిల్చుంది, పెళ్లి చీరలో అదిరిపోయింది వదిన.
కవిత : ఎవరు?
వాసు : ప్రభాస్ అంటే నేనే అని కళ్ళేగరేసాను.
కవిత నన్ను చూసి తల దించుకుని ఏం మాట్లాడకుండా అలానే ఉండిపోయింది.
వాసు : మిమ్మల్ని మీరు ప్రేమించిన వాడి దెగ్గర దింపాలి అంతేనా?
కవిత : అంతే.
వాసు : మరి నాకేంటి?
కవిత : ఎంత కావాలి?
వాసు : డబ్బులుదేముంది మేడం ఎలా అయినా సంపాదించుకోవచ్చు… మీరే ఇక్కడంతా రౌడీలు మిమ్మల్ని తప్పించాలంటే చాలా రిస్క్, మీరే ఆలోచించండి నాకేం కావాలో తెలుస్తుంది.
కవిత : అర్ధంకాలేదు క్లియర్ గా చెప్పండి ఏం అడిగినా ఇస్తాను.
వాసు : ఒక వయసులో ఉన్న అబ్బాయికి ఏం కావాలో తెలీదా మీకు, పైగా ఇంత అందంగా ఉన్నారు.
కవిత : అర్ధమైంది… ఆ డోర్ వేసి రా అని వెంటనే ఏడుస్తూ…పైట కిందకి జార్చేసి జాకెట్ ఉక్కులు విప్పేస్తుంది.
వాసు : వామ్మో… వదినా… ఆగు ఆగక్కడ… ఏంటది… ఇంకా నయ్యం వామ్మో… అంటూ కింద పడ్డ పైటని తన చేతికి అందించాను.
వదిన నన్ను ఆశ్చర్యంగా చూస్తుంది…
వాసు : ఆ అర్జున్ గాడి కోసం ఏమైనా చేసేస్తావా?
కవిత : నువ్వు????
వాసు : నేనే వదినా వాసుని…
ఆ మాట వినగానే వచ్చి నన్ను వాటేసుకుని ఒకటే ఏడుపు….
వాసు : ఇదిగో వదిన అలా ఏడిస్తే ఎలా?
కవిత : నన్ను కొడుతూ… “పోరా నీకు ఎప్పుడు ఏడిపించాలో కూడా తెలీదు… ఎంత భయపడ్డానో తెలుసా?”
వదినని మంచం మీద కూర్చోబెట్టి తన పక్కనే కూర్చుని…
వాసు : అయితే మాత్రం అలా అడగగానే ఒప్పసుకుంటావా?
కవిత : మరి ఏం చెయ్యను? నాకు వాడు కావాలంతే… ఇంతకీ ఎక్కడా?… నన్ను తీసుకెళ్ళు వీళ్ళ మధ్య నేను బతకలేను.
వాసు : ఇంకెక్కడ మీ వాళ్ళు ఎప్పుడో మూట మూళ్ళ సర్దుకుని పోయారు.
కవిత : ఎలా? అంది ఆశ్చర్యంగా..
వాసు : ఇంకెవరు నేనే తరీమెసా…. అని కండలు చూపించా…
కవిత : హా చాల్లే ఎక్సపోసింగ్…. ఇంత వయసు ఒచ్చినా అల్లరి మాత్రం తగ్గలేదు…. అయినా ఇంత పొడుగు పెరిగావెంట్రా…
వాసు : సర్లే మాకేం లేదా…
కవిత : ఏం కావాలేంటి… పో పొయ్యి మీ అన్నని తీసుకురాపో…
వాసు : పొయ్యి వెతకాలి.
కవిత : అదేంటిరా… మీరు కలిసి లేరా?
వాసు : ఎక్కడా… నేను ఇప్పుడే జైలు నుంచి వచ్చింది….
కవిత : మరి ఎలా?
వాసు : ఎలా అంటే వెతకాలి… అయినా నాకో డౌటు.
కవిత : ఏంటి?
వాసు : ఒకవేళ అన్నకి పెళ్ళై పోయి ఉంటే?
కవిత : రేయ్… తంతా ఒక్క తన్ను పిచ్చి పిచ్చి మాటలు మాట్లాడావంటే..
వాసు : ఏమో ఎవరికి తెలుసు… నీ మీద అంత ప్రేమ ఉందంటావా? అయినా నీకోసం ఇన్ని రోజులు ఆగుతాడా… కనీసం నిన్ను చూడటానికి అయినా వచ్చాడా?
కవిత : లేదు అంటూ అనుమానంగా లేచి నిల్చుంది.
నాకు నవ్వొచ్చింది ఇంకా ఉడికిద్దామని..
వాసు : అన్నయ్యకి ఎంత మంది పిల్లలో… నాకు కూడా కొడుకే అవుతాడు.
కవిత : నన్ను కోపంగా చూస్తూ…. రేయ్ వాసు నన్ను ఏడిపించకురా… నీకు దణ్ణం పెడతా మా బంగారం కదు పో వెళ్లి అర్జున్ ని తీసుకురా …. అని నా పక్కకి వచ్చి కూర్చుంది.
వాసు : నాకేంటి?
కవిత : ఏం కావాలి… సరే నువ్వు వచ్చాక మీ అన్నయ్యని పెళ్లి చేసుకుని… నీకు పద్మకి పెళ్లి జరిపిస్తా సరేనా?
వాసు : అబ్బా అబ్బా…. ఛా… నా పెళ్ళాంతొ నాకు పెళ్లి నువ్వు జరిపిస్తావా, నీ పెళ్లి చెయ్యడానికే నేను ఎన్ని తంటాలు పడాలో ఏమో… అమ్మకి మా నాన్నని చంపింది మీరే అని తెలిసి అస్సలు నిన్ను ఒప్పుకుంటుందో లేదో… అన్నాను తనని గమనిస్తూ…
తన కళ్ళలో భయం గమనించాను…
కవిత : వాసు… నిన్ను ఎన్ని సార్లు మాతో బైటికి తీసుకెళ్ళలేదు… ఎన్ని సార్లు నీకు ఐస్ క్రీం కొనిచ్చా… అన్నీ మర్చిపోయావా? అని బతిమిలాడింది.
వాసు : ఆ… అవసరం వచ్చినప్పుడు అన్నీ గుర్తొస్తాయి… ఒక ముద్దు ఇస్తే పోతా… అని బుగ్గ చూపించాను.
కవిత నా బుగ్గ పట్టుకుని గిల్లుతూ… “నాకు పెట్టాలనే ఉందిరా కానీ ఇప్పుటి దాకా నన్ను ఆడుకున్నవ్ గా అందుకే కాన్సల్.. మళ్ళీ చూడు అస్సలు ముద్దు ఇవ్వడానికి ఏమైనా చిన్న పిల్లోడి లాగ ఉన్నావా? అంత పొడుగున్నావ్… ఇక పో..”
వాసు : సర్లే.. వెళ్తున్నా… ఆకలేస్తుంది ముందు పొయ్యి వంట ఒండండి.. తినేసి పోతా…
అందరం భోజనాలకి కూర్చున్నాం… పద్మా… వదినా వడ్డిస్తున్నారు…
వాసు : సునీల్ గాడు ఏడి రా…
మదన్ : ఇంటికి వెళ్ళాడు ఇప్పుడే వస్తానని.
వాసు : సరే… నేను అన్నయ్యని అమ్మని తీసుకురాడానికి హైదరాబాద్ వెళ్ళొస్తా… నేను వచ్చే వరకు జాగ్రత్త కావాలంటే అందరూ ఇల్లు కాళీ చేసేసి ఇక్కడికి వచ్చెయ్యండి… సరేనా…
అందరూ సరే అన్నారు…
వాసు : రేయ్ రాంబాబు, వాసు జాగ్రత్త…
ఇంతలో సునీల్ గాడు పరిగెత్తుకుంటూ లోపలికి వచ్చి… “మామ సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు మూడు జీపుల్లో వచ్చారు… ఎవరో పెద్ద ఆఫీసర్ అనుకుంటా…” అన్నాడు రోప్పుతూ…
వాసు : నేను చూసుకుంటా… మీరు తినండి. అని చెయ్యి కడుక్కుని లేచి బైటికి వచ్చాను…
నా ఇంటి ముందుకు వచ్చి ఆగింది… సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు దిగి నన్ను పట్టుకోడానికి ముందుకు వస్తున్నారు జేబు లోనుంచి గున్ను తీసి చూపించాను అందరూ ఆగిపోయారు… స్కార్పియో లోనుంచి దిగింది… ఒక ఆవిడ.. స్టార్స్ చూస్తుంటేనే తెలుస్తుంది IPS ఆఫీసర్ అని.. ఛాతి మీద నేం ప్లేట్ చూసాను M. Saritha అని ఉంది.
కార్ దిగి తన దెగ్గర ఉన్న గన్ తీసి నాకు గురి పెట్టి, “మర్యాదగా లొంగిపో… లేకపోతే షూట్ చేసేస్తాను… ఎంత ధైర్యం ఉంటే కలెక్టర్ గారి ఇంటికి దౌర్జన్యంగా చొరపడతావ్” అంటూ వార్నింగ్ ఇచ్చింది.
ఓహో ఇది నా సత్యభామ పనా…. అయినా వచ్చిన IPS ఆఫీసర్ కూడా మనకి అక్కే లే… అని.
ఈలోగా వదిన పద్మ అందరూ బైటికి వచ్చారు….
వాసు : నేను లొంగిపోవాలంటే నన్ను ఆ మధ్య బండ్లో మీ పక్కనే కూర్చోపెట్టుకోవాలీ…. అని సాగతీస్తూ అరిచాను.
సరిత : దేనికి రా…
వాసు : ఏసీ బాగ వస్తుంది అందుకే….
ఆఫీసర్ : సరే రా… అని డౌట్ గా అంటూనే (వీడెందుకు లొంగిపోతున్నాడు అని ఆలోచిస్తుంది)
నేను గన్ కింద పడేసి చేతులు చాపాను… పక్కనే ఉన్న SI హ్యాండ్ కఫ్స్ వేసాడు… వాళ్ళతో వెళుతూ “సాయంత్రం అమ్మా అన్నయ్యలతో వస్తా బిర్యానీ వండండి” అని చెప్పాను
సరిత : నువ్వు ముందు జీపెక్కు, బిర్యానీ నేను తినిపిస్తా..
వాసు : అదేంటి నేను మీ పక్కనే కూర్చుంటా కావాలంటే బ్యాగ్ మధ్యలో పెట్టండి.
సరిత : నీకంత సీన్ లేదు… ఏయ్ వీడ్ని లాక్కేళ్లండి.
పక్కనే ఉన్న SI ని కాన్స్టేబుల్ ని కాలితో తన్ని కింద పడేసాను…. “ఒప్పందం మీరు మాట తప్పితే నేను తప్పుతాను”
సరిత కోపంగా గన్ తీయబోయింది కానీ తమాయించుకుని “సరే పదా” అని నాతో పాటే ఎక్కి కూర్చుంది.
11300800cookiecheckవాసు వీర 8no
tss