కారు బైల్దేరింది… విండో లోనుంచి చూస్తూ పద్మకి… ఏం కాదు అన్నట్టు సైగ చేసాను…
సరిత : ఎంత ధైర్యంరా నీకు నా కళ్ళ ముందే సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లని కొడతావా?…. నీ సంగతి చెప్తా…. అని కాలర్ పట్టుకుంది.
వాసు : ఎవరూ ఆ శృతి పంపిందా నిన్ను.. దాన్ని…
సరిత : కలెక్టర్ ని పేరు పెట్టి పిలవడమే కాకుండా దాన్ని దీన్ని అంటావా అని నన్ను కొట్టబోయింది… వెంటనే తన రెండు చేతులు పట్టుకున్నాను నన్ను ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ ఉండగానే….. నేను విడిపించుకున్న హ్యాండ్ కఫ్స్ తీసి తన చేతిలో పెట్టాను.
వాసు : సరితక్కా కూల్… ఎందుకంత ఆవేశం…. అయినా నిన్ను కాదు దాన్ని అనాలి… పుస్తకాలు కొనిచ్చి చదువుకోమంటే కలెక్టర్ అయ్యి నన్నే అరెస్ట్ చేయిస్తుందా అది… దాని పిర్ర పగలకొడితే కానీ నా కోపం తగ్గదు.
సరిత నన్ను ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ… “అంటే శృతి చెప్పిన అబ్బాయివి నువ్వేనా?” అంది.
వాసు : ఏం చెప్పింది అది…. అయినా నీకు ఎలా తెలుసు నా గురించి?
సరిత : శృతి నేను క్లాస్ మేట్స్.
వాసు : ఓహో… అంతా ఒకే తాడు మీద ఉన్నామన్నమాట.. ఇంతకముందు మనం ఒకసారి కలిసాము గుర్తుందా… నేను ఎండలో షాప్ ముందు బుక్స్ కోసం నిలబడితే నువ్వు వచ్చి ఆ షాప్ వాడిని తిట్టి నన్ను తీసుకెళ్లి సివిల్స్ బుక్స్ కొనిచ్చావ్ గుర్తుందా?…
సరిత : ఆ…అవును… అంటే అది…
వాసు : ఆ…నేనే… ఆ బుక్స్ కొన్నది మీ ఫ్రెండ్ శృతికే.
సరిత కొంచెం సేపు సైలెంట్ గా ఉంది…
వాసు : సరితక్కా… శృతి మేడం వాళ్ళ ఆయన ఏమైయ్యాడు.. తనకి పిల్లలు లేరు డివోర్స్ అయిందని చెప్పింది నాతో….ఏమైంది?
సరిత : పెళ్ళైయ్యాక ఒక మూడు నెలలు బానే ఉన్నారు… హనీమూన్ లో సెక్స్ వద్దు అని చెప్పిందట… బలవంతం చెయ్యబోతే ఆపేసిందట… ముందు సివిల్స్ పాస్ అయ్యాకే పిల్లలు అయినా ఏదైనా అని ఖరాఖండీగా చెప్పేసిందట… దానితో వాళ్లిద్దరి మధ్యా గొడవ అయినా మళ్ళీ సర్దుకున్నారు… తరువాత సెక్స్ కి ఒప్పుకున్నా పిల్లలకి మాత్రం ఒప్పుకోలేదు..
ఆరు నెలలకే వాళ్ళ అత్తగారింట్లో మాటర్ తెలిసిపోయింది… వాళ్లు గట్టిగానే చెప్పారట సివిల్స్ పాస్ అయినా జాబ్ చెయ్యనివ్వం అని… వాళ్ళ అబ్బాయి కంటే ఎక్కువ స్థాయిలో ఉండటానికి ఒప్పుకోము అని చెప్పేసారట… నీకిచ్చిన మాట కోసం తను కన్న కల కోసం ఎవ్వరు చెప్పినా వినకుండా ఇక తప్పక డివోర్స్ ఇచ్చేసి ఊరికి వచ్చింది… వచ్చాక మీకు జరిగింది మొత్తం తెలుసుకుంది.
నిన్ను జైల్లో వేశారని… తెలుసుకుని ఇంకా పట్టుదలగా చదివింది, ఫస్ట్ అట్టెంప్ట్ లోనే సివిల్స్ కొట్టి IAS అయ్యింది… తను డ్యూటీలో జాయిన్ అయిన మొదటి క్షణంలోనే నిన్ను వెతుక్కుంటూ జూవేనైల్ హోమ్ కి వచ్చింది కానీ నీ గురించి ఏం తెలియకపోడంతొ నిన్ను వెతికించే పని పెట్టుకుంది… అప్పటినుంచి అన్ని జూవేనైల్ హోమ్స్, జైల్స్ వెతికిస్తూనే ఉంది నీకోసం.
కొంచెం సేపు సైలెంట్ గా ఉన్నాం… కారు హైవే ఎక్కింది…
మట్టి బుర్ర మొహంది IAS పాస్ అయినా దీని బుర్ర పని చెయ్యట్లేదు అని తిట్టుకున్నాను మనుసులో…
సరిత : ఇప్పుడు నువ్వు చెప్పు అస్సలు ఏమైంది పచ్చగా పొలాలతొ ఉన్న ఊరు ఇలా ఎందుకు అయిపోయింది, మీ నాన్నని ఎవరు చంపారు, ఇన్ని రోజులు నువ్వు నీ వాళ్లు ఎక్కడున్నారు? నాకు మొత్తం చెప్పు..
వాసు : చదువులేని వాడికి కూడా అర్ధం అవుద్ది అక్కడ సిట్యుయేషన్ చూస్తే, నువ్వు చిన్న పిల్లలా అడుగుతావే… మా నాన్నని చంపారు, మమ్మల్ని ఊరి నుండి తరిమారు… అడ్డం తిరుగుతామేమో అన్న భయంతొ మా ఊరి వాళ్ళని భయపెట్టడానికి నన్ను కొట్టుకుంటూ జైల్లో వేశారు… ఇప్పుడు చూస్తే పొలాలు లేవు పచ్చటి చెట్లు లేవు అంతా మైనింగ్ జరుగుతుంది… దానికోసమే ఇదంతా చేసుంటారు మా నాన్న అడ్డం వచ్చాడని ఆయనని చంపేశారు.. ఇవన్నీ మీకు తెలుసు కానీ దాని వెనుక ఉన్నది ఎవరో తెలీలేదు కదా….?
సరిత : అవును… దీని వెనుక ఎవరున్నారన్నది ఎంత ప్రయత్నించినా తెలియడం లేదు.. ఈ కేసు జోలికి వచ్చినందుకు నాకు పై అధికారుల నుంచి వార్నింగులు.. అన్నోన్ కాల్స్ నుంచి బెదిరింపులు రెండూ వచ్చాయి..
నేను నవ్వాను…
సరిత : మరి ఇన్ని రోజులు ఎక్కడున్నావు నువ్వు?… వాళ్లు నిన్ను ఎక్కడికి తీసుకెళ్లారు?
తనకి నన్ను జూవేనైల్ హోమ్ లో వేసిన దెగ్గరనుంచి బెంగుళూరు తీసుకెళ్లడం…నేను పడ్డ కష్టాలు, నా గొడవలు, తప్పించుకోడం అన్నీ చెప్పాను… ఈ లోగా హైదరాబాద్ లో ఎంటర్ అయ్యము.
సరిత : ఇప్పటి వరకు ఎంత మందిని చంపావ్?
వాసు : అక్కడ నాలుగు…. తరువాత మూడు… తరువాత రెండు… ఆ!.. తొమ్మిది మంది.
సరిత : నిన్ను అరెస్ట్ చేసి ఇంకో ఏడేళ్లు లోపలెయ్యొచ్చు, అని నవ్వింది.
వాసు : ఏడిసావ్ లే నేను తలుచుకుంటే అక్కడే మిమ్మల్ని పాతేసేవాడ్ని నువ్వు కాబట్టి సేఫ్ గా ఆ ఊరి నుంచి బైటికొచ్చావ్.
దానికి సరిత అక్క నన్ను కోపంగా చూసి.. ఇంతలోనె ఏదో గుర్తొచ్చినదానిలా…
సరిత : మరి వాళ్ళని ఎందుకు వదిలేసావ్?
వాసు : వాళ్ళని వదిలేస్తేనే కదా వాళ్ళ వెనుక ఉన్న అసలు తలలు బైటికి వచ్చేది, నిజం చెప్పు నువ్వు నిజంగా సివిల్స్ పాస్ అయ్యావా? లేదా లంచం ఇచ్చి….
సరిత : చంపుతా నిన్ను…. సివిల్స్ లో అలా ఉండదు… కష్టపడి చదివి ట్రైన్ అయ్యి ఉద్యోగం సంపాదించాం అని కసురుకుంది.
వాసు : మరి మీరు మీ మట్టి బుర్రలు….సరే ముందు ఆ పిర్రల రాణి దెగ్గరికి తీసుకుపో దానికి కూడా కోటింగ్ ఇవ్వాలి.
సరిత పుసుక్కున నవ్వింది… “ఏంట్రా పిర్రల రాణా?” అని గట్టిగా నవ్వింది.
వాసు : హా మరి ఇంతకముందు దాని పిర్రలు గుమ్మడికాయల్లాగ ఉండేవి ఇప్పుడు ఇంకా పెంచింది అది….ఏమని పిలవాలో అర్ధం కావట్లా…. ముందు దాని దెగ్గరికే పోనీ…
సరిత వాకిటాకిలో మిగతా వాళ్ళని వెళ్లిపొమ్మని చెప్పి డ్రైవర్ని నేరుగా శృతి ఇంటికి పోనివ్వమని ఆర్డర్ వేసింది.
వాసు : ఏంటది డ్యూటీకి పోలేదా?
సరిత : లేదు రేపు నీ పుట్టినరోజంట కదా ఇంట్లో నిన్ను తలుచుకుంటూ ఏడుస్తూ కూర్చుని ఉంది.
వాసు : ఆ…. వీటికేం తక్కువ లేదు… ముందు హ్యాండ్ కఫ్స్ వెయ్యి నా మీద ఎంత కోపంగా ఉందొ చూద్దాం.
సరిత : ఎందుకు దాన్ని ఏడిపించడం ఆల్రెడీ ఏడుస్తూనే ఉంది.
వాసు : ఆ లేకపోతే ఒక IAS ఇంకో IPS ఇద్దరు కలిసి కూడా నన్ను కనిపెట్టలేకపోయారు, మీరు మీ మట్టి బుర్రలు ఎవడె మిమ్మల్ని పాస్ చేసింది.
సరిత : మేము ట్రై చేసామురా బాబు… మాకు తెలియనివ్వలేదు.
వాసు : సరే పదా…ఏం చేస్తుందో చూద్దాం.
లోపలికి వెళ్ళగానే… నన్ను చూసి లేచి వచ్చింది, సరాసరి నా కాలర్ పట్టుకొని చెంప మీద ఫడేల్ ఫడేల్ మని మూడు సార్లు పీకింది..
సరిత : శృతి నేను చెప్పేది విను వీడు… నీ…వా…
శృతి : ఆగు ఎంత ధైర్యం ఉంటే నా మీద చెయ్యేస్తాడు వీడు అని దవడ మీద కొట్టింది…
అబ్బా.. అని గిరగిరా తిరుగుతూ వెళ్లి సోఫాలో కూర్చున్నాను…
శృతి : వీడ్ని ఇలా కాదు… ఏ సరిత ఆ గన్ ఇటీవ్వు… ఇవ్వమన్నానా…. లోపల ఉంది ఉండు అని నన్ను కోపంగా చూస్తూ లోపలికి వెళుతుంది….
వాసు :
పాటల పల్లకివై…. ఊరేగే చిరుగాలి…
కంటికి కనపడవే నిన్నేక్కడ వెతకాలి..
హృదయాలు ఒడిచేర్చి… ఓదార్చే చిరుగాలి…
.
.
.
నువ్వు జైల్లో వేస్తే నీ పిర్రనెవరు పిసకాలి… అని ఆఖరి రాగం దీర్గం తీసాను..
సరిత కింద బండల మీద పడుకుని కడుపు పట్టుకొని నవ్వుతుంది, దానికి శృతి “ఒసేయ్… సరితా..” అంటూ కోపంగా చూసి నన్ను కొట్టడానికి ముందుకు వచ్చింది..
వాసు : ఒసేయ్ గుమ్మడికాయి… ఇంకోసారి చెయ్యి ఎత్తావంటే నీ బొడ్డు కొరికేసి మింగుతా… అనగానే ఆగిపోయి నన్ను ఆశ్చర్యంగా చూస్తుంది.
సరిత లేచి… శృతి భుజం మీద చెయ్యి వేసి నవ్వుతూ … “శృతి…తనే నీ వాసు..” అంది.
శృతి నన్ను చూస్తూ మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని ఏడుస్తుంది… సరిత అక్కని వెళ్లిపొమని సైగ చేసాను, తను వెళ్ళిపోయాక శృతి ఎదురుగానే మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాను….
శృతి ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని తననే చూస్తున్నాను, నేను అలానే తనని ఓదార్చకుండా చూస్తుండేసరికి ఏడుపు ఆపేసి నన్నే చూస్తుంది… నా కళ్ళని నా శరీరాన్ని చూసి నేను వాసునా కానా అని పోలికలు గుర్తుతెచ్చుకుంటుంది.
వాసు : ఇంకెంతసేపు చూస్తావే అలాగా?
శృతి ఏడ్చుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళింది, తన వెనకాలే నేనూ బెడ్ రూమ్ కి వెళ్లాను, వెళ్లి బెడ్ మీద కూర్చుంది వెళ్లి తన పక్కన కూర్చుని గడ్డం పట్టుకుని నా వైపుకు తిప్పుకున్నాను నన్ను చూసి మళ్ళీ తల దించుకుంది.
వాసు : మాట్లాడు.
శృతి : ఏమ్మాట్లాడమంటావ్ ఇన్ని సంవత్సరాల నుండి నిన్ను గుర్తు చేసుకొని రోజు లేదు, నీకోసం వెతకని జైలు లేదు నువ్వేమో వచ్చి ఇలా మమ్మల్ని ఆటపట్టించి నీ సరదాలు తీర్చుకుంటున్నావ్ నీకోసం ఎంత తపించానో నీకేం తెలుసు అని వస్తున్న కళ్ళ నీళ్లు ఆపుకుంది.
వెంటనే లేచి చెయ్యి పట్టుకుని లాగాను… ఏం మాట్లాడకుండా లేచింది అలానే తన చెయ్యి పట్టుకుని గోడకి తగిలించిన కార్ కీస్ తీసుకుని బైటికి తీసుకెళ్లి కార్ లో కూర్చోబెట్టి నేరుగా గుడికి పోనిచ్చాను.
అలానే మళ్ళీ చెయ్యి పట్టుకుని గుడికి తీసుకెళ్లి పంతులుగారితో మాట్లాడి పెళ్ళికి ఏర్పాట్లు చేయించాను అన్నీ ఆశ్చర్యంగా నోరు తెరిచి చూస్తుంది వాసు అంటూఏదో చెప్పబోయింది, పంతులుగారు కూడా మా మధ్య వయసు వ్యత్యాసం గమనించి ఆలోచించుకోమన్నాడు నేను వినిపించుకోలేదు పదిహేను నిమిషాల్లో మొదలయ్యి అరగంటలో మా పెళ్లి జరిగిపోయింది తన మెడలో తాళి కట్టేముందు మాట్లాడబోయింది కానీ మాట్లాడేలోపే మూడు ముళ్ళు వేసేసాను.
పంతులుగారికి సంభావన సమర్పించి మళ్ళీ అలానే తన చెయ్యి పట్టుకుని భుజం మీద చెయ్యి వేసి కార్ దెగ్గరికి నడిపించుకుళుతుంటే ఏడుస్తూ నన్నే చూస్తుంది.
ఇంటికి తీసుకొచ్చి అలానే హాల్లోకి నడిపించుకొచ్చి సోఫాలో కూర్చోబెట్టాను, శృతి ఇంకా నోరు తెరవలేదు తన కళ్ళు తుడిచి “ఇప్పటికైనా మాట్లాడతావా లేదా?”
వాసు : ప్లీజ్ బంగారం ఆ ఏడుపు ఆపేయ్ అస్సలు నేను తిట్టాలి.. ఎవడే మిమ్మల్ని IAS IPS లని చేసింది నన్ను బైటికి తీసుకురకుండా అంతా వెతుక్కుంటూ కూర్చున్నారంట.. నిన్నూ…
శృతి : వాసు ఇన్ని రోజులు ఎక్కడున్నారు అమ్మ వాళ్ళు ఎలా ఉన్నారు?
వాసు : అన్నీ మీ ఫ్రెండ్ ని అడుగు తరువాత తీరికగా తెలుసుకుందువు నాకు కొంచెం పని ఉంది కొంచెం నీ బొడ్డు ఇస్తే ఒక ముద్దు ఇచ్చి పోతా.
శృతి : రా ఇదిగో నా సర్వస్వము నీదే.. అని పైట తీసేసింది.
వాసు : ఆమ్మో సెంటిమెంట్ లో ఏమడిగినా ఇచ్చేలా ఉన్నావ్ నాకు, ఇలా కాదు నాకు నా పాత సత్యభామ కావాలి అప్పటివరకు నిన్ను ముట్టుకోను పిర్రలు మాత్రం ఏం పెంచావే అని పిర్ర మీద ఒక్కటి చరిచాను.. చిన్నగా నవ్వింది… ఇదే నాకు కావాల్సింది.. నేను బైటికి వెళ్తున్నా అమ్మతొ పాటు మళ్ళీ వచ్చి నిన్ను ఆ ఇంటి కోడలిగా తీసుకెళ్తాను.
శృతి : నవ్వుతూ ఇంతలోనే బాధపడి మరి పద్మ?
వాసు : దాన్నింకా పెళ్లి చేసుకోలేదు నువ్వే ఫస్ట్, సరే సరే నేను వెళ్ళాలి బాయ్ అని కౌగిలించుకుని బుగ్గ మీద ముద్దు పెర్రి బైటికి పరిగెత్తాను పొద్దన నుంచి నన్ను ఫాలో అవుతున్న వాళ్ళ కోసం.
రాత్రి వరకు వాళ్ళని వదిలించుకుని డెడ్ బాడీలని చెత్తలో పారేసి కమల్ గాడి దెగ్గర ఫోన్ తీసుకుని బెంగుళూరుకు ఫోన్ కలిపాను… ఆతరువాత చార్మినార్ దెగ్గరికి వచ్చి కూర్చున్నాను ప్రతీ నెలా మొదటి ఆదివారం అన్నయ్యని ఇక్కడికి రమ్మన్నాను ఇప్పుడు వాడి రాకకోసమే చూస్తున్నాను.
ఎండ కూడా వచ్చేసింది సుమారు పది అవుతుండగా బక్కగా వచ్చాడు ఒకడు మొహం కనపడకుండా కర్చీఫ్ కట్టుకుని ఐదు గంటలు ఒక్కడే ఎండలో నిల్చున్నాడు ఎటు కదలకుండా వాడినే చూస్తూ ఉన్నాను చివరికి నిరాశగా వెను తిరిగాడు వాడినే ఫాలో అవుతూ వైజాగ్ వరకు వెళ్లాను వైజాగ్ స్లం ఏరియాలో ఒక చిన్న రేకుల ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు వాడి వెనకాలే వెళ్ళాను..
జానకి : కనిపించలేదా?
అర్జున్ : లేదు..
అర్జున్ : నేను పనికెళుతున్నాను.
జానకి : ఆకలిగా ఉందిరా..
అర్జున్ : ఓర్చుకో మా, డబ్బులు ఖర్చు అయిపోయాయి ఇవ్వాళ అయినా కూలి డబ్బులు ఇస్తే తినడానికి ఏమైనా తీసుకొస్తాను.
ఆ మాటలు వినగానే నాకు ఏడుపు ఆగలేదు మహారాణి లాగా ఉండే అమ్మ ఇలా తిండికి అల్లాడడం చూసి ఇక ఆగలేక కళ్ళు తుడుచుకుని లోపలికి వెళ్ళాను.
వెనక్కి తిరిగి నన్ను చూసి అర్జున్ “ఎవరు కావాలి?” అన్నాడు.
అన్నయ్యని పక్కకి తోసి అమ్మ మొహం చేతిలోకి తీసుకుని బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి కౌగిలించుకున్నాను అమ్మ నన్ను నెట్టేసింది అర్జున్ నన్ను కొట్టడానికి ముందుకు వచ్చాడు.
వాడి చెయ్యి పట్టుకుని వెనక్కి విరిచి పట్టుకున్నాను దానితో అమ్మ ఏడుస్తూ “వదిలేయ్ బాబు నీకేం కావాలి” అని ఏడుస్తుంటే..
వాసు : నీ బొడ్డు కావాలి జానకి… అలానే మైంటైన్ చేస్తున్నావా లేక కొవ్వు పట్టిందా అన్నాను సరైన తిండి లేక బక్కగా అయిపోయిన అమ్మని చూస్తూ… అమ్మ ఆశ్చర్యంగా నన్ను గుర్తు పట్టి తన కళ్ళలో నుంచి నీళ్లు కారుతుంటే..
ఏరా అన్నయ్య చార్మినార్ దెగ్గరికి వచ్చి శిల్పంలా నిల్చున్నావ్ కనీసం అటు ఇటు కూడా చూడలేదు ఎలా కనిపిస్తానురా నీకు… నేను కాబట్టి నిన్ను గుర్తు పట్టాను..
అర్జున్ : నా చెయ్యి విడిపించుకుని “వాసు?” అన్నాడు.
వాసు : నేను కాకపోతే ఇంకెవరు వస్తారు మీకోసం?
నన్ను ఎగా దిగా చూసి.. “అమ్మా వాసు.. నేను చెప్పానా వాడికి ఏం కాదు అని చూడు హీరోలా ఉన్నాడు” అని నా చేతులు కండలు తడుముతూ నన్ను కౌగిలించుకుని ఏడ్చేసాడు.
జానకి : అవునురా నీ తమ్ముడు వచ్చేసాడు… అని వాడి తల నిమిరింది, నన్ను చూసి సంతోషంగా ఏడుస్తూ…
అర్జున్ : ఇప్పుడు రాని వాడి సంగతి చెప్తా..
వాసు : ఎవర్రా?
జానకి నోటి మీద చెయ్యి వేసుకుని ఆశ్చర్యంగా చూసింది అర్జున్ ని.
జానకి : ఈ ఏరియాలో ఒక రౌడీ ఉన్నాడురా నాకోసం తిరుగుతున్నాడు, వాడు నాకోసం వచ్చి అన్నయ్యని కొడుతున్నాడు రా.. రోజు ఇదే తంతు.. అని ఏడ్చేసింది… ఎటు వెళ్లలేక ఇక్కడ బిక్కు బిక్కుమంటూ బతుకుతున్నాం, ఇప్పుడు చూడు నీ అన్నయ్య ఎంత ధైర్యంగా ఉన్నాడో నువ్వు వచ్చాకే వాడి కళ్ళలో మళ్ళీ ధైర్యం చూడటం.
అర్జున్ : మనకి ఇంకేం భయం అమ్మా చూడు నా తమ్ముడు వచ్చాడు ఇప్పుడు రమ్మను ఎవడోస్తాడో నేను చూస్తాను అన్నాడు.
ఇంతలోనే వాళ్ళ ఆకలి గుర్తొచ్చి జేబులోనుంచి డబ్బులు తీసి అన్నయ్య చేతిలో పెట్టాను..
వాసు : రేయ్ అన్నయ్య నాకు ఆకలేస్తుంది ముందు టిఫిన్ తీసుకురాపో.
అర్జున్ : దానికి ఇన్ని డబ్బులెందుకురా అని మిగతావి నాకు ఇస్తుంటే వాడిని కోపంగా చూసాను..
నన్ను చూసి తల దించుకుని డబ్బులు మొత్తం జేబులో పెట్టుకుని వెనక్కి తిరిగాడు ముడ్డి మీద ఒక్కటి తన్నాను… అన్నయ్య మమ్మల్ని చూసి ఏడ్చుకుంటూ నవ్వుతూ బైటికి వెళ్ళాడు… అమ్మ వైపు తిరిగాను మమ్మల్ని చూసి చిన్నగా నవ్వింది.
వాసు : అమ్మా నీ ఒళ్ళో పడుకుంటానే… ముందు ఒక ముద్దు ఇవ్వవే..
అమ్మ ఏడుస్తూ నా తల నిమిరి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టింది…
వాసు : ఎన్ని సార్లు చెప్పాలే నీకు నాకు అక్కడ కాదని.
జానకి : అప్పటి సంగతులు గుర్తొచ్చాయేమో నవ్వుకుంది నన్ను చూసి “ఇంకా చిన్న పిల్లోడివి అనుకుంటున్నావా?”
వాసు : ఎంత పెద్దొడిని అయినా నీ కొడుకునేగా..
నా కళ్ళలోకి చూసి నా పెదాల మీద ముద్దు ఇచ్చింది..
వాసు : అమ్మా.. వెచ్చగా ఉన్నాయే… మొహం కడుక్కోలేదా…?
దానికి జానకికి పాత జ్ఞాపకాలు గుర్తొచ్చి గట్టిగా నవ్వింది, అమ్మ అలా నవ్వుతూ ఉంటే తన చెయ్యి పట్టుకుని అమ్మ నవ్వు చూస్తూ ఆ చింపిరి జుట్టుని వెనక్కి సరర్దుతూ నాలో నేనే మురిసిపోయాను.
ఇంతలో అన్నయ్య వచ్చాడు ముగ్గురం కింద కూర్చుని టిఫిన్ పొట్లాలు తెరిచాం.
వాసు : ఎందుకు రా ఇన్ని?
అర్జున్ : నాకు బాగా ఆకలేస్తుందిరా… ఒక్కసారి డబ్బులు చూడగానే ఆగలేకపోయాను, ఇదిగో డబ్బులు అంటూ జేబులో చెయ్యి పెట్టాడు.
వాసు : నరుకుతాను ఇంకోసారి ఇలా ఓవర్ యాక్షన్ చేశావంటే..
అర్జున్ : అది కాదురా నీ దెగ్గర ఉన్నాయో లేవో?
వాసు : మనకెంట్రా నాన్న ఇచ్చిన అంత ఆస్తి పెట్టుకుని.. త్వరగా తినండి ఇంటికి వెళదాం.
అమ్మ భయంగా చూస్తుంటే ఏం భయం లేదు నేనున్నాగా అంటూ కళ్ళతోనే ధైర్యం చెప్పి తనకి నా చేత్తోనే ఇడ్లి తినిపించాను నన్ను ప్రేమగా చూస్తూ రెండు ప్లేట్ల ఇడ్లీ లాగించేసింది, ఇంతలో ఎవరో ఇద్దరు నవ్వుకుంటూ లోపలికి వచ్చారు.
అర్జున్ లేచి నిలబడుతూ “వాసు వాడి మనుషులు” అన్నాడు.. లేచి ముందుకు వెళ్లి ముందు వచ్చే వాడి గుండె మీద ఒక్కటి తన్నాను రేకులు పగలకొట్టుకుని బైట జీప్ లో కూర్చున్న వాడి మీద పడ్డాడు ఇంకొకడు షాక్ లో చూస్తుండగానే కణత మీద ఒక్కటి పీకాను నాకు తెలిసి చచ్చి ఉండాలి.
జీప్ లో ఉన్న వాడిని కోపంగా చూసి లోపలికి వచ్చి అమ్మ ముందు కూర్చుని టిఫిన్ తింటున్నాను.
వాసు : ఏంట్రా ఆకలి అన్నావ్ వచ్చి తిను..
అర్జున్ కూడా ధైర్యంగా కూర్చుని టిఫిన్ చేస్తున్నాడు ఇదంతా చూసిన ఆ రౌడీకి పిచ్చెక్కి కోపంగా లోపలికి వచ్చాడు ఇడ్లీ ముక్క నోట్లో పెట్టుకుంటూనే వాడి వైపు చూడకుండా గన్ తీసి వాడి మోకాలి మీద కాల్చాను, కింద పడి నేను కూర్చున్న దెగ్గరికే వాడి తల వచ్చి పడింది వాడి తల మీద గన్ పెట్టి అదే ఫోజులో సుబ్బరంగా తినేసి అమ్మని చూసానుఇంకా షాక్ లోనే ఉంది, చిటికె వేసాను, తెరుకుని నన్ను చూసింది నవ్వుతూ ఎంగిలి చెయ్యి చూపించాను ముగ్గులో నీళ్లు తెచ్చింది కడుక్కుని వాడికి అలానే గన్ పెట్టి బైట జీప్ దెగ్గరికి తీసుకొచ్చాను… గన్ సౌండ్ విని అప్పటికే జనం చుట్టూ మూగారు.
జీప్ లో తాడు తీసుకుని వాడి రెండు చేతులు కట్టి జీపుకి కట్టేసి స్టార్ట్ చేసాను, అన్నయ్యని చూసాను వాడు అమ్మ చెయ్యి పట్టుకుని వచ్చి జీప్ ఎక్కాడు, అమ్మ భయంగా వాడి వైపు వెనక్కి చూస్తుంటే ఆ ఏరియా సెంటర్ వరకు పోనిచ్చాను అలానే వాడిని ఈడ్చుకుంటూ..
సెంటర్ లో ఆపి వాడిని ఒక్క తన్ను తన్నాను స్థంబానికి గుద్దుకున్నాడు అదే తాడుతో స్థంబానికి కట్టేసి పక్కనే ఉన్న ఐనప సువ్వ తీసుకుని ఇష్టమొచ్చినట్టు కొట్టాను..
అర్జున్ : వాసు వాడిని వద్దలోద్దు అమ్మ కొంగు పట్టుకుని ఇంట్లో నుంచి బైటికి లాగాడు వాడు.
వాసు : ఏ చెయ్యి?
అర్జున్ : కుడి చెయ్యి.
గన్ తీసి కుడి భుజం జాయింట్ లో మూడు బుల్లెట్లు దింపాను, చుట్టు పక్కన జనాలు అందరూ చంపెయ్యమని అరుస్తుంటే ఆగి వాళ్ళని చూసాను.
వాసు : మీరే చంపెయ్యండి గుంపుగా… దోమ్మిలో పోద్ది అని మళ్ళీ జీప్ ఎక్కి అక్కడనుంచి వచ్చేస్తుండగా జనాలు వాడి మీదకి వెళ్లడం మిర్రర్ లో చూసాను.
11299000cookiecheckసంధ్య 1no
tss